Μεσολόγγι 1824
Στενά σοκάκια,
λασπωμένα. Οι περισσότερες οικίες χαμηλές. Λίθινη η βάση και το χαγιάτι
ξυλόδετο. Ακουμπισμένα το ένα στον ώμο του άλλου. Κάπου κάπου ξεχωρίζουν και τ’
αρχοντόσπιτα. Πύργοι επιβλητικοί τα φυλάγουν. Κοσμοσυρροή στους δρόμους και τα
παζάρια. Αυτές τις μέρες έχουν κατέβει στο Μεσολόγγι καπεταναίοι της δυτικής
Ρούμελης με τους νταϊφάδες τους. Ένα αρχέγονο τελετουργικό λαμβάνει χώρα. Ο καθένας
από αυτούς τους καπεταναίους επιδιώκει να επιδείξει την δύναμη και τον πλούτο
του και να πληγώσει το ηθικό των υπολοίπων. Με πόση επιδεικτική υπερηφάνεια
σεργιάνιζαν στους δρόμους. Προπορεύονται δύο τσαούσηδες-σωματοφύλακες και το
πρωτοπαλίκαρό τους. Ακολουθούν οι ψυχογιοί, καλλωπισμένοι με τη μακριά τους
χαίτη, να ανεμίζει πάνω από τους ώμους τους, κουβαλώντας το τάσι, την
καπνοσακούλα και το τσιμπούκι του καπετάνιου τους. Στην συνέχεια ακολουθεί ο
καπετάνιος. Φορά την βελούδινη χρυσοκέντητη αρβανίτικη φορεσιά του. Το κόκκινο
φέσι αφήνει ακάλυπτους τους ξυρισμένους κροτάφους και τα μακριά του μαλλιά,
γυαλισμένα με λίπος, ανεμίζουν περήφανα. Οι μυς του προσώπου του συσπώνται και
η λεβεντιά αντικατοπτρίζεται στο πυκνό του μουστάκι. Τα ασημοκούμπια του γιλεκιού
του λαμποκοπούν. Η χρυσοκλωστή πάνω στο πορφυρό βελούδο στεφανώνει την
παλικαριά του. Το δεξί του χέρι ακουμπισμένο στα φλωροκαπνισμένα άρματα του
σελαχιού του. Από τον αριστερό του ώμο κρέμεται η φλοκάτα. Περπατούσε αγέρωχος
και η κάθε του ανάσα μεγάλωνε το φάρδος του στήθους του. Σεργιάνιζε ρίχνοντας
περιφρονητικές ματιές τριγύρω. Σε κάθε του βήμα, τα λαγγιόλια της φουστανέλας
ανταριάζονται. Την περπατησιά του, την συνοδεύει ο ήχος των ασημένιων αλυσίδων
και του χαϊμαλιού, που βροντούσε πάνω στα ασημοκούμπια. Σε σεβαστή απόσταση
ακολουθούσε η συνοδεία του, που ξεπερνούσε συνήθως τα 50 παλικάρια. Φτωχό το
Μεσολόγγι, μα ακριβή η παλικαριά.
Χρήστος Γ. Δήμτσιος
Ιστορικός
Πίνακας: Cesare Felix Georges Dell Acqua (1821-1904)-The
nobleman Anagnostis Giannoulidis, 1860
