Δημήτριος Βάλβης.

Ο Δημήτριος Βάλβης, Έλληνας νομομαθής, ανώτατος δικαστικός που διατέλεσε πρωθυπουργός, γεννήθηκε στις 8 Μαΐου 1808 ή 1814 , σύμφωνα με άλλη πηγή, στο Μεσολόγγι και πέθανε στις 30 Νοεμβρίου 1892 στην Αθήνα. Τάφηκε στο Α' νεκροταφείο Αθηνών. Δεν ήταν παντρεμένος και δεν απέκτησε απογόνους.Η καταγωγή της οικογένειας Βάλβη, [το επίθετο προέρχεται από τη λατινική λέξη Balbus=Ψελλός], είναι από το χωριό Κατοχή της επαρχίας Μεσολογγίου. Πατέρας του ήταν ο Ιωάννης Βάλβης και αρκετοί από τους προγόνους του ήταν ιερωμένοι. Θείος του ήταν ο Σπυρίδων και αδελφός του ο Ζηνόβιος Βάλβης, νομικός που επίσης διατέλεσε πρωθυπουργός και είχαν μια αδελφή, την Αλτάνη Βάλβη-Μπαλάση. Μαζί με τη μητέρα του διέφυγε στη διάρκεια της δεύτερης πολιορκίας του Μεσολογγίου και κατέφυγαν αρχικά στο νησί Κάλαμος στο Ιόνιο Πέλαγος και αργότερα εγκαταστάθηκε στο Λιβόρνο της Ιταλίας, όπου βρισκόταν ο θείος του, Σπυρίδων Βάλβης, και ο αδερφός του, Ζηνόβιος Βάλβης, που σπούδαζε νομικά. Στο Λιβόρνο διδάχτηκε ελληνικά από τον εφημέριο της Ορθόδοξης εκκλησίας.Σπούδασε νομικά και ανακηρύχθηκε διδάκτορας στο Πανεπιστήμιο της Πίζας στην Ιταλία και το 1834 επιστρέφοντας στην Ελλάδα, εισήλθε στο Δικαστικό Σώμα. Το 1834 ήταν μέλος του δικαστηρίου που δίκασε και αθώωσε τους Τερτσέτη και Πολυζωίδη, στο οποίο πρόεδρο ήταν ο Σωμάκης και μέλη του, εκτός από το Βάλβη, οι Κανούσης, Λεονταρίδης και Κριεζής. Το 1835 διορίστηκε αντεισαγγελέας Πρωτοδικών και από το 1872 μέχρι το 1885 ήταν Πρόεδρος ^[2] και στη συνέχεια μέχρι το θάνατό του, Επίτιμος Πρόεδρος του Αρείου Πάγου.Διορίστηκε υπηρεσιακός πρωθυπουργός και διαδέχτηκε το Θεόδωρο Δηλιγιάννη μετά την παραίτηση του και την άρνηση του Χαρίλαου Τρικούπη να αναλάβει τον σχηματισμό κυβερνήσεως δίχως εκλογές. Με εντολή του Βασιλιά Γεώργιου Α' και λόγω της έκρυθμης πολιτικής καταστάσεως, σχημάτισε υπηρεσιακή κυβέρνηση στις 30 Απριλίου 1886, ενώ διατήρησε παράλληλα τη θέση του υπουργού Δικαιοσύνης έως τις 9 Μαΐου 1886, σε μια περίοδο έντονων πολιτικών ανωμαλιών. Τον διαδέχθηκε στη θέση του πρωθυπουργού ο Χαρίλαος Τρικούπης.Μετά από εισήγηση του Χαρίλαου Τρικούπη, τιμήθηκε για τη μακρόχρονη προσφορά του στο νεοσύστατο ελληνικό κράτος και μάλιστα σε μια περίοδο ιδιαίτερα κρίσιμη για την αποδοτική λειτουργία των πολιτικών του θεσμών,με τον Μεγαλόσταυρο του Σωτήρα.